"Mur de poésie de Tours" 2003 - Membres de l' "Union Mondiale des Écrivains Médecins"

 

NIE MÓW MAMIE

 

Jestem ciężko chora.
Lekarz powiedział, ze umrę…
Proszę cię jednak,
Nie mów o tym mamie…

Ona jest tak wrażliwa.
Młodszego brata wychowuje.
Boję się, ze tego nie przezyje.
Proszę, nie mόw o tym mamie

Jeśli mi pomożesz,
Jakoś wytrzymam.
Gdy nie będzie bolało, przyjdż do mnie.

Proszę, przyjdż…
Nie musisz być długo.
Weż i ujmij mnie za rękę.
I nie puszczaj, gdy będzie bardzo bolalo…

A gdy już będzie po wszystkim,
Nie płacz, bądż mężczyzną.
I jeśli możesz spełnij moje życzenie.
Na białej trumnie połóz herbacianą różę.

Powiedz też mamie,
Że o wszystkim wiedzialam…
Nie chciałam, by ją bolalo.
I tak bardzo ją kocham.

NE DIS PAS À MAMAN

 

Je suis très malade.
Le médecin a dit que je vais mourir…
Mais je t’en prie,
Ne dis rien à maman…

Elle est très sensible.
Elle élève mon petit frère.
J’ai peur qu’elle ne survive pas.
Je te le demande, ne dis rien à maman…

Si tu m’aides,
Je le supporterai un peu mieux.
Quand viendra la grande douleur, viens à moi.

Je te le demande, viens…
Tu ne peux pas vivre longtemps.
Prends et tiens ma main.
Et là ne te laisse pas aller quand viendra la grande douleur…

Quand tout sera fini,
Ne pleure pas, sois un homme.
Et si tu peux exaucer mes désirs,
Sur un blanc cercueil, mets ta rose.

Dis aussi à maman,
Que je savais tout…
Je n’ai pas voulu qu’elle éprouve la douleur.
Et que je l’ai beaucoup aimée.

 

Ks Lucjan SZCZEPANIAK

Cracovie, POLOGNE