Słyszę głos niesłyszalny,
Dwa słowa powtarzane są ciągle.
Bądź człowiekiem !

Jestem homo sapiens.
Nie czynię krzywdy drugim.

Za mało, aby się czuć ludzką istotą !
Zrozum człowieka w potrzebie ! 

Miliony ludzi wzywają pomocy.
Cóż mogę dokonać sam ze splątanym kłębkiem wewnętrznych nici ?

Wyjdź z własnej skorupy !
Ujrzysz świat wzajemnej życzliwości i solidarności.

Nie jestem postrzegany, kiedy potrzebuję wsparcia.
Często odczuwam zamiast serdecznego uścisku, bezduszny dotyk.

Swoją dobrocią przełamuj lody ludzkiej obojętności!
Serca stopnieją.
Zaczną bić życiodajnym rytmem wzajemności.

Jestem małym pyłkiem kwiatowym.
Nie mogę udźwignąć ciężaru własnej natury.
Lecę niesiony swawolnym wiatrem w nieznane.

Nie trać nadziei !
Twój kwiat oczekuje na ciebie.

Przeżyłem szczęście spotkania, fascynacji i miłości.
Niepokoi mnie niepewność wzajemności uczuć.

Kochaj jak umiesz !
Przyjmij każdy dar oddania się !
Nie żądaj za wiele !
Nadejdzie czas zrozumienia.

Nie mogę pojąć ludzkiej przewrotności, mijania się z prawdą.
Postrzegany jestem jako osoba ośmieszana.

Współczuj tym maluczkim.
Oni z zapiekłej zazdrości nie mogą znieść własnej miernoty.

Sądzę, że przeżywam stan dojrzałego spokoju.
Nie muszę podlegać dalszym przemianom.

Mylisz się! Mówi głos niesłyszalny.
Możesz nazywać się żywym człowiekiem,
Jeżeli stwierdzisz codziennie wyrastanie z zaczynu chociaż jednego bochna chleba.

I am hearing an inaudible sound.
Two words are repeated constantly.
Be a man!

I am a Homo sapiens.
I don’t do wrong to others.

Too little to feel as a human being !
Do understand a man in need!

Millions of people cry for help.
What can I accomplish alone with a matted bundle of internal threads ?

Come out of your own shell!
You will see the world of mutual friendliness and solidarity.

I am not perceived when I need aid.
Instead of a cordial handshake I often feel a soulless touch.

Break with your decency a human’s indifference coolness.
The hearts will melt away.
They will start beating with a life-giving reciprocity rhythm.

I am a small, flower pollen.
I cannot bear the burden of my own nature.
I am flying into unknown, carried by a frolicsome wind.

Do not lose hope!
Your flower awaits you.

I have experienced happiness of rendezvous, fascination and love.
I am disturbed by the uncertainty of the feeling reciprocity.

Love, as you are able to !
Accept every gift of devotion!
Do not demand too much !
The time of comprehension shall come.

I cannot conceive human perversity - departing from truth.
I am noted as a laughed-over person.

Do feel for those little ones.
Of an incrusted envy they cannot stand their own mediocrity.

I judge that I experience the status of a mature tranquility.
I do not need to be subjected to further transformations.

You are wrong !
The inaudible voice says.
You can name yourself a living man if you ascertain rising of leaven at least one loaf of bread every day.

J’entends un bruit inaudible.
Deux mots reviennent constamment.
Sois un homme !

Je suis un Homo sapiens.
Je ne fais de tort à personne.

Je suis trop petit pour me sentir un être humain !
Comprends un homme dans le besoin !

Des millions de gens crient au secours.
Que puis-je accomplir seul, avec un paquet importé, ficelé de l’intérieur ?

Sors de ton abri !
Tu verras le monde sans amitié mutuelle ni solidarité.

Je ne me suis pas aperçu quand j’avais besoin d’aide.
À la place d’une poignée de main cordiale, souvent je ressens un contact inanimé.

Avec décence, casse l’indifférence froide des hommes.
Les cœurs partiront pour se mélanger.
Ils commenceront par battre au rythme de la réciprocité de la vie donnée.

Je suis un petit grain de pollen de fleur.
Je ne peux pas porter mon propre fardeau.
Je m’envole vers l’inconnu, emporté par un vent folâtre.

Ne perds pas espoir !
Ta fleur t’attend.

J’ai essayé la joie des rendez-vous, de la fascination et de l’amour.
Je suis inquiet de l’incertitude de la réciprocité des sentiments.

Aime, comme tu le peux !
Accepte chaque présent de dévotion !
Ne demande pas trop !
Le temps de la compréhension viendra.

Je ne peux pas concevoir la perversité de l’homme - partant de la vérité.
Je suis observé comme une personne au-dessus du rire.

Sens ces petits riens.
De cette envie incrustée, ils ne peuvent pas demeurer dans leur médiocrité.

Je juge que je fais l’expérience du statut d’une tranquillité mûre.
Je n’ai pas besoin d’être sujet à des transformations ultérieures.

Vous êtes dans l’erreur !
La voix inaudible parle.
Tu peux nommer toi-même un homme vivant si tu trouves à la montée du levain, une miche de pain quotidienne.